Spaghetti: włoski klasyk

Nazwa spaghetti pochodzi od włoskiego słowa „spago”, które oznacza „sznurek”. We Włoszech bardzo grube spaghetti nazywa się spaghettoni, a bardzo cienkie spaghettini. Jeszcze cieńsze od spaghettini są cieniutkie capellini.

Spaghetti jest tradycyjnie wyrabiane wyłącznie z semoliny z pszenicy durum i wody. Ciasto na makaron jest przepuszczane przez formy, suszone, a następnie cięte na odcinki o długości około 25 centymetrów. Tradycjonaliści zwracają uwagę, aby forma była wykonana z brązu, ponieważ dzięki temu spaghetti ma bardziej chropowatą powierzchnię, co pozwala mu lepiej wchłaniać sos.

Według legendy Marco Polo przywiózł pomysł na pierwowzór spaghetti z Chin. Istnieją dowody na to, że już około 2000 lat temu wyrabiano tam wermiszel z mąki jaglanej. Mówi się, że po powrocie z Państwa Środka w 1295 roku Wenecjanie jako pierwsi zaczęli produkować makaron z semoliny z pszenicy durum.

Uwaga wielbiciele spaghetti bolognese: tak naprawdę ten długi makaron najlepiej nadaje się do gładkich sosów, takich jak sos pomidorowy czy pesto. Wyjątkowo smaczne jest też spaghetti alla carbonara (z boczkiem i jajkiem) lub spaghetti aglio e olio (z czosnkiem i oliwą). Przygotowując spaghetti, należy ugotować makaron w odpowiedniej ilości osolonej wody, aż zacznie bulgotać. Na każde 100 gramów makaronu potrzebujesz około jednego litra wody i jednej płaskiej łyżki soli. Po gotowaniu przez siedem do dziewięciu minut makaron jest al dente i można go odcedzić.

Przechowywanie spaghetti

Jak większość suszonych makaronów, spaghetti może być przechowywany niemalże bez końca. Pamiętaj, aby po otwarciu opakowania foliowego starannie je zamknąć. Spaghetti w kartonowym opakowaniu najlepiej przechowywać po jego otwarciu w szczelnych i odpornych na wilgoć szklanych pojemnikach. Dzięki temu unikniesz sytuacji, w której makaron wchłonie wodę i zacznie pleśnieć.

Spaghetti ma mało tłuszczu i białka roślinnego, za to dużo węglowodanów. Tutaj dowiesz się, co jeszcze kryje się w spaghetti.