Czarniak: mało tłuszczu, dużo białka

Czarniak żyje zarówno w warstwach wody w pobliżu dna, jak i swobodnie pływając po jej środku. Po wschodzie słońca lub późnym popołudniem również utrzymuje się na powierzchni wody. Czarniaki zawsze pojawiają się w ławicach. Suszony czarniak nazywany jest sztokfiszem, a jego suszona i solona odmiana – klipfiszem. Najbardziej znaną formą, w jakiej czarniak pojawia się na talerzu, są paluszki rybne. W tym celu rybę tę sieka się, prasuje i panieruje.

Czy wiesz, że?...

Nazwa „łosoś morski” wywodzi się z czasów I wojny światowej. W tym czasie białe mięso ryby było barwione czerwonym barwnikiem spożywczym i sprzedawane jako namiastka łososia. To właśnie ten proces dał początek nazwie łosoś morski, która została przyjęta przez przemysł spożywczy. Miało to sprawić, że produkt zastępczy będzie wydawał się wyższej jakości. Ryba ta jest bardzo popularna w Niemczech i tam często jest sprzedawana pod nazwą Seelachs, czyli „łosoś morski”.

Jego naturalnym środowiskiem jest przede wszystkim północny Atlantyk. Czarniak najczęściej występuje na obszarach u wybrzeży Norwegii i u wybrzeży Islandii. Ponadto duże ilości czarniaka występują w Morzu Północnym, zwłaszcza na obszarach wokół Wielkiej Brytanii.

Czarniak oferowany jest w różnych odsłonach: wędzony, barwiony jako łosoś morski w oleju, jako ryba solona lub suszona, jako świeża ryba na lodzie oraz w postaci mrożonych filetów. Tak jak różne są jego odmiany na rynku, tak samo wielorakie są możliwości przyrządzania czarniaka. Świeżego czarniaka można trzymać w lodówce tylko przez kilka dni. Można go jednak bez problemu zamrozić, a po zamrożeniu przechowywać przez kilka miesięcy.

Czarniak ma bardzo niską zawartość tłuszczu i jest dobrym źródłem białka. Dlatego idealnie nadaje się do diety niskowęglowodanowej. Dostarcza również organizmowi ważnych składników mineralnych, takich jak potas. Ponadto zawiera jod, który jest absolutnie niezbędny dla zapewnienia zrównoważonego metabolizmu w organizmie.