Cukinia: smak Morza Środziemnego

Cukinia pochodzi z Włoch. Należy ona do dyń ogrodowych, a tym samym do rodziny roślin dyniowatych. Cukinia jest rośliną jednopienną, co oznacza, że na jednej roślinie znajdują się zarówno kwiaty męskie, jak i żeńskie. Liście cukinii są dużo mniejsze niż liście jej większego krewniaka - dyni i mają mniejszą tendencję do pięcia się.

Owoce cukinii są podłużne, zwężone u nasady i cylindryczne. Wnętrze cukinii ma kolor od białego do jasnozielonego i jest wypełnione nasionami w kolorze od jasnobrązowego do białego. Istnieją cukinie okrągłe i podłużne, a ich kolorystyka waha się od żółtego, przez jasno- i ciemnozielony, po pasiasty. 

Cechy wspólne cukinii i dyni

Zazwyczaj cukinie zbiera się, gdy mają od 10 do 20 centymetrów długości. Jeśli pozwoli się im dłużej rosnąć (do pięciu kilogramów), osiągną wtedy formę (zdrewniała skórka) i wielkość dyni. Właściwości przechowywania cukinii są podobne do tych, jakimi cechuje się dynia, którą można przechowywać przez zimę. Cukinie różnią się od siebie bardziej kształtem i kolorem, mniej smakiem. 

Cukinia pochodzi z Ameryki Środkowej, skąd stopniowo rozprzestrzeniła się na Europę w wyniku odkrycia kontynentów Ameryki Południowej i Północnej. W Europie cukinie uprawia się głównie we Włoszech i Hiszpanii, a poza Europą także w USA.

Cukinia to popularne warzywo do grillowania. Ponadto używa się jej do przygotowania śródziemnomorskich sałatek i gulaszów. Stanowi też cudownie delikatny dodatek do warzyw. Jako świeże warzywo, cukinia może być przechowywana do tygodnia. Cukinię najlepiej przechowywać w lodówce.

Cukinia jest wyjątkowo bogata w witaminę A i dlatego jest zdrowa dla oczu. Co więcej, jest bardzo niskokaloryczna, a jednocześnie sycąca, dlatego stanowi idealny posiłek dietetyczny, a także dostarcza wielu składników mineralnych.