Trwa wczytywanie danych

Trwa przesyłanie danych.
Twój sklep Kaufland

Dotychczas wybrane sklepy

Owoce egzotyczne

Smak egzotyki

Owoce, które zwykło się uważać za egzotyczne np. banan, kiwi, ananas są, już od dłuższego czasu, dobrze znane w Polsce i często kupowane. Są też takie, które pomimo tego, że są dostępne w sprzedaży, nie cieszą się jeszcze taką popularnością, jak te pierwsze, dlatego warto je poznać, a przede wszystkim spróbować.

Nazwa „owoce egzotyczne" jest umowna, odnosi się do owoców uprawianych w klimacie tropikalnym, subtropikalnym, bądź po prostu pochodzących z dalekich krajów. Obecnie, z uwagi na obecność na sklepowych półkach, stają się coraz popularniejsze, a każdy z nas może poczuć smak egzotyki we własnym domu.


Zachęcamy więc wszystkich do odkrycia nowych smaków, zapachów i… kształtów! Smacznego!

Ananas

KILKA SŁÓW TYTUŁEM WSTĘPU:
Jest hodowany w Chinach, Brazylii, Meksyku, na Hawajach i Filipinach.

JAK I Z CZYM TO SIĘ JE:
Ostrym nożem obetnij podstawę i czubek owocu z liśćmi. Odcinaj skórkę, uważając, by nie pozbyć się miąższu. Ciemne oczka wykrój. Przekrój wzdłuż i usuń stwardniały środek.
Ananas charakteryzuje bardzo słodki smak i soczystość. Pyszny na surowo, świetny do deserów, ale też potraw mięsnych i rybnych.

DLA KOGO, NA CO, DLACZEGO WARTO:
Zawiera sporo witaminy C, kwasy organiczne, związki miedzi i potasu, a przede wszystkim bromelinę, która usprawnia wchłanianie i trawienie białka, ma właściwości przeciwbólowe, przeciwnowotworowe, pomaga w leczeniu infekcji układu oddechowego, stawów i reumatyzmu, przyspiesza gojenie się ran i złamań, jest moczopędna, tym samym ma działanie przeciwobrzękowe.

Przejdź do przepisu

Fondue waniliowo-kokosowe z owocami egzotycznymi

Krem miodowy z ananasem

Słodkie naleśniki a la raclette z sosem waniliowym

Litho 17.02.15 FR

Awokado

KILKA SŁÓW TYTUŁEM WSTĘPU:
Inaczej smaczliwka, owoc maślany; pochodzi z Meksyku i Gwatemali, ale obecnie uprawiane jest we wszystkich rejonach tropikalnych i subtropikalnych.

JAK I Z CZYM TO SIĘ JE:
Jadalny jest tylko miękki miąższ, który po przekrojeniu warto skropić sokiem z cytryny lub octem, aby nie ściemniał. Na surowo awokado można dodawać do kanapek i sałatek. Doskonale komponuje się z serami pleśniowymi i orzechami. Miąższ dojrzałych owoców jest tak miękki, że można go stosować jako smarowidło. Po zmiksowaniu, gdy uzyskamy z niego kremową masę, może stanowić bazę deserów czekoladowych albo guacamole, często podawane jako dip do słonych przekąsek – paluszków, krakersów i chipsów.

DLA KOGO, NA CO, DLACZEGO WARTO:
Awokado stanowi bogate źródło kwasów omega-9, omega-3 i omega-6, dzięki którym lepiej przyswajalne są cenne składniki z innych produktów. Zawiera dużo potasu, który reguluje ciśnienie krwi, wpływa na prawidłową pracę serca i układ nerwowy oraz witaminy C, E i A, czyli silne przeciwutleniacze, działające przeciwnowotworowo, a także witaminy z grupy B, wśród których szczególnie cenny jest kwas foliowy, zapobiegający wadom rozwojowym płodu. Owoc zalecany jest chorym na anemię, nadciśnienie i dolegliwości żołądkowe. Jedzenie awokado dobrze wpływa także na oczy, zawiera bowiem luteinę i zeaksantynę. Awokado zawiera bardzo małą ilość cukru, dlatego bez obaw mogą je jeść diabetycy.

Przejdź do przepisu

Burger z czerwoną fasolą i awokado

Awokado z sałatką jajeczno-krabową

Litho 16.02.15 AL

Banany

KILKA SŁÓW TYTUŁEM WSTĘPU:
Za ojczyznę bananów uważa się południowo-wschodnią Azję, skąd trafiły do Afryki, a w XVI w. – Ameryki Południowej. Ich pierwsze plantacje założono na początku XV w. na Wyspach Kanaryjskich. Dziś banany uprawia się w wielu krajach świata, głównie jednak w Ameryce Południowej i Środkowej, gdzie panuje klimat tropikalny.

JAK I Z CZYM TO SIĘ JE:
Aby banany szybciej dojrzały, należy je przechowywać razem z jabłkami, które uwalniając etylen, przyspieszają proces dojrzewania owoców. Można je jeść na surowo, dodawać do sałatek albo musli. Robi się z nich placki lub babeczki. Mogą być stosowane jako zamiennik ziemniaków, ze względu na zawartość skrobi. Nadają się do smażenia, grillowania, suszenia. Świetne z dodatkiem syropu klonowego, miodu lub jogurtu naturalnego.

DLA KOGO, NA CO, DLACZEGO WARTO:
Banany są prawdziwą skarbnicą witamin, minerałów i mikroelementów. Zawierają węglowodany, witaminy z grupy B, witaminy A, E i C, wapń, magnez, potas, fosfor, żelazo, sód, selen, miedź, mangan, jod, fluor, cynk. Są też lekkostrawne i nie obciążają układu trawienia. Ponadto chronią błony śluzowe żołądka, neutralizują kwasy, leczą wrzody żołądka i dwunastnicy, łagodzą schorzenia wątroby i nerek. Ich regularne spożywanie zapobiega chorobom serca i depresjom, dlatego szczególnie zalecane są osobom narażonym na stres.

Przejdź do przepisu

Naleśniczki z bananami

Litho 19.08.15 MK

Figa

KILKA SŁÓW TYTUŁEM WSTĘPU:
Pochodzi z Azji; w Europie uprawia się ją we wszystkich krajach śródziemnomorskich.

JAK I Z CZYM TO SIĘ JE:
Figi są bardzo słodkie. Ciemnofioletowe owoce je się na surowo, a jasnozielone – suszy, dzięki czemu nabierają charakterystycznej, bursztynowej barwy i stanowią pyszną, słodką przekąskę. Przetwarza się je na konfitury, dżemy i konserwy, przygotowuje na ich bazie desery, ciasta, słodycze oraz wykorzystuje do dekoracji potraw. Na południu Europy produkuje się z nich wino figowe. Suszone i podprażone owoce stosuje się często jako dodatek do kawy, nadając jej lekko orzechowego posmaku.

DLA KOGO, NA CO, DLACZEGO WARTO:
Zawierają cukry (zwłaszcza glukozę i fruktozę), błonnik, pektyny, a także witaminy z grupy B, A, K, C, kwas foliowy, potas, wapń, magnez, fosfor, żelazo. Suszone figi mają najwięcej błonnika pośród suszonych owoców i bardzo dużo wapnia (100 g owoców zawiera niemal równowartość szklanki mleka). Dzięki tym właściwościom figi przede wszystkim wzmacniają kości i zęby, zapobiegają chorobom dziąseł, skuteczne są w profilaktyce osteoporozy oraz w okresie menopauzy. Zalecane są w walce z nadciśnieniem, obniżają poziom cholesterolu we krwi, wspomagają pracę wątroby, regulują pracę jelit, przeciwdziałają zaparciom. Jedzenia fig powinny unikać diabetycy, bo figi zawierają dużo cukrów, oraz osoby ze skłonnościami do migreny, bo zawierają białka, mające w składzie tyraminę, wywołującą bóle głowy.

Przejdź do przepisu

Grillowane figi z ricottą

Litho 17.02.15 FR

Granadilla

Owoc ze skóry obierz palcami i wydrąż miąższ łyżeczką. Nasiona są słodkie, a miąższ w smaku jest lekko cierpki, kwaskowaty. Sprawdza się do przetworów, lodów, sorbetów, soków i koktajli oraz jako nadzienie do mięs.

Litho 16.02.15 SK

Granat

KILKA SŁÓW TYTUŁEM WSTĘPU:
Pochodzi z południowo-zachodniej Azji, ale obecnie uprawiany jest we wszystkich rejonach tropikalnych.

JAK I Z CZYM TO SIĘ JE:
Odkrój wierzch, następnie natnij skórkę, dzieląc owoc na ćwiartki. Umieść granat w naczyniu z wodą na 10 minut, a następnie odginaj kawałki skórki, oddzielając je od nasion. Ziarna odcedź i osusz. Owoc niezwykle soczysty, słodki, z cierpką nutą. Wykorzystywany do galaretek, dżemów, win i soków, dodawany do sałatek. Z soku (zwanym grenadyną) robi się sorbet, wino lub dodaje do wielokolorowych drinków (sok osiada na dnie), np. Tequila Sunrise.

DLA KOGO, NA CO, DLACZEGO WARTO:
Owoce granatu zawierają kwas cytrynowy i taninę o właściwościach ściągających, dlatego polecane są w leczeniu niektórych chorób żołądka i przy problemach z trawieniem. Zawarte w owocach granatu polifenole działają przeciwzapalnie, dlatego do swojej diety powinny je włączyć osoby cierpiące na artretyzm i reumatyzm. Jedzenie granatów wzmacnia układ sercowo-naczyniowy, poprawia pracę serca i obniża ciśnienie tętnicze krwi, reguluje poziom cukru i cholesterolu oraz uszczelnia naczynia krwionośne. Estrogeny zawarte w owocach wspomagają gospodarkę hormonalną, a więc szczególnie polecane są kobietom w okresie menopauzy.

Przejdź do przepisu

Krewetki w maśle o smaku granatu z kaszą jaglaną

Atayef bi Ashta wa Joz (małe naleśniki)

Khoreshte Fesejan

Litho 24.11.2015 tn

Grejpfrut

KILKA SŁÓW TYTUŁEM WSTĘPU:
Wiecznie zielone drzewo, które zostało odkryte dopiero w połowie XVIII w., dziś uprawiane jest w rejonie Morza Karaibskiego i w krajach strefy podzwrotnikowej (w Stanach Zjednoczonych, Meksyku, Argentynie, Indiach, Izraelu, Turcji, krajach Afryki Południowej). 

JAK I Z CZYM TO SIĘ JE:
Soczysty, w smaku słodko-kwaśny, z wyrazistą, bardzo charakterystyczną gorzką nutą. Warto jeść go na surowo, wyjadając miąższ łyżeczką. Przyrządza się z niego soki, galaretki, koktajle, kolorowe drinki, stosuje jako dodatek do deserów, wypieków i lodów. Owoc świetnie komponuje się także ze słonymi smakami, nadając potrawom wytrawnego smaku i lekkiej, naturalnej słodkości.

DLA KOGO, NA CO, DLACZEGO WARTO:
Uważa się, że grejpfruty znakomicie wpływają na układ krążenia, a zawarte w nich składniki regulują przemianę materii i poziom cholesterolu. Miąższ jednego owocu dostarcza większą dawkę witaminy C niż wynosi dzienne zapotrzebowanie organizmu oraz jedną trzecią zalecanej dawki prowitaminy A, czyli beta-karotenu. Najcenniejsze w owocach są flawonoidy, występujące przede wszystkim w skórce, pestkach oraz białej błonce grejpfruta, które działają antybakteryjnie, przeciwgrzybicznie oraz przeciwnowotworowo. Owoce chronią przed nowotworami żołądka, jelit, prostaty, pęcherza moczowego oraz szyjki macicy. Ponadto wyciąg z pestek grejpfruta wspomaga leczenie wrzodów żołądka, a olejek grejpfrutowy ma działanie uspokajające i antydepresyjne.

Grejpfruty mają też niski indeks glikemiczny, spowalniają proces rozkładu cukru w organizmie, a do tego dzięki zawartości pektyn obniżają poziom glukozy we krwi oraz zwiększają wrażliwość komórek na insulinę, dlatego nie tylko wskazane są dla cukrzyków, ale i osób cierpiących na insulinooporność.

Przejdź do przepisu

Smoothie z grejpfrutem i roszponką

Napój grejpfrutowy z chili

Litho 16.02.15 SK

Gruszka nashi

KILKA SŁÓW TYTUŁEM WSTĘPU:
Gatunek gruszy chińskiej – drzewa owocowego z rodziny różowatych, pochodzącego z Azji Wschodniej, ale uprawianego także w Nowej Zelandii, Australii, Chile i na Tajwanie. Gruszka chińska jest bardzo trwałym owocem. W chłodnym miejscu może być przechowywana do dwóch tygodni.

JAK I Z CZYM TO SIĘ JE:
Najlepiej smakuje na surowo, szczególnie po schłodzeniu. Jest niezwykle słodka i soczysta, lekko kwaskowata, o piaskowatym miąższu. Stanowi świetny dodatek do ciast (choć trzeba pamiętać, że owoc zawiera bardzo dużo wody), deserów, galaretek i konfitur, nadaje się do suszenia. W Japonii produkuje się z niej wina i soki. Nashi są twardsze i bardziej chrupiące niż polskie gruszki czy jabłka, dlatego świetnie sprawdzają się w sałatkach, szczególnie w towarzystwie marchewki.

DLA KOGO, NA CO, DLACZEGO WARTO:
Miąższ owocu jest źródłem witaminy C, soli mineralnych, takich jak wapń, potas czy fosfor, oraz błonnika i przeciwutleniaczy, dzięki zawartości polifenoli. Gruszka zawiera przede wszystkim dużo kwasu foliowego, niezbędnego do prawidłowej przemiany materii, regulującego procesy krwiotwórcze oraz miedź i mangan, pomocne w syntezie kolagenu, mineralizacji kości i prawidłowej pracy mózgu. Gruszki, jako jedne z nielicznych owoców, zawierają jod – minerał pozytywnie wpływający na funkcjonowanie tarczycy. Na tle innych owoców wyróżniają się także zawartością boru, wspomagającego pracę szarych komórek oraz poprawiającego koncentrację, a przede wszystkim zapobiegającego utracie wapnia.

Litho 16.02.15 FR

Gujawa

KILKA SŁÓW TYTUŁEM WSTĘPU:
Występuje na Karaibach, w Ameryce Środkowej i w północnej części Ameryki Południowej, choć hoduje się ją także w Izraelu, Afryce Południowej, Tajlandii, Azji, Indiach i w Pakistanie.

JAK I Z CZYM TO SIĘ JE:
Charakteryzuje się słodkawo-kwaskowatym smakiem. Może być jedzona na surowo, ale, ponieważ skórka jest dość kwaśna, poleca się ją obierać. Miąższ ma konsystencję śluzowatą i zawiera dużo pektyn, dlatego owoc doskonale nadaje się do galaretek i konfitur, często faszeruje się nim także, znane z kuchni meksykańskiej, quesadilla. Z liści gujawy przyrządza się herbatę. W połączeniu z rumem, sokiem z limonki i pomarańczy tworzy składnik granity.

DLA KOGO, NA CO, DLACZEGO WARTO:
Liście tej rośliny mają właściwości przeciwbiegunkowe i przeciwbakteryjne, dlatego wykorzystuje się je w leczeniu problemów jelitowych i żołądkowych. Owoce mają bardzo wysoką zawartość witaminy C, dlatego warto je włączyć do swojej diety szczególnie w okresie przeziębieniowym, bo doskonale poprawiają odporność oraz pektyn, antyoksydantów i kwasu foliowego (co jest szczególnie ważne dla kobiet w ciąży lub planujących posiadanie potomstwa). Gujawa polecana jest także osobom cierpiącym na nadciśnienie tętnicze, cukrzycę i z problemami ze wzrokiem.

Kaki

KILKA SŁÓW TYTUŁEM WSTĘPU:
Inaczej persymona, owoc uprawiany w regionach klimatu subtropikalnego, głównie w Azji i Ameryce, ale także w Chinach i krajach basenu Morza Śródziemnego.

JAK I Z CZYM TO SIĘ JE:
Miąższ owocu jest słodki, soczysty i miękki, przypomina w smaku morelę z dodatkiem wanilii. Aby go zjeść, należy najpierw pozbyć się liści, obrać ze skórki, która jest niejadalna i pokroić na cząstki. Można jeść na surowo, albo w formie suszonej – wtedy w smaku przypomina nieco figę – lub kandyzowanej. Kaki dodaje się do dżemów, galaretek, a nawet gotuje, świetnie sprawdza się w surówkach.

DLA KOGO, NA CO, DLACZEGO WARTO:
Owoc zawiera duże ilości witaminy A, witaminy C oraz błonnika pokarmowego. Jest naturalnym przeciwutleniaczem, co oznacza, że przeciwdziała procesom starzenia się komórek, dzięki temu ma też działanie przeciwnowotworowe. Jego prozdrowotne właściwości są szczególnie cenne w walce z białaczką. Głównymi związkami mineralnymi, jakie zawiera, są wapń, potas i żelazo. Karotenoidy oraz luteina sprawiają natomiast, że jedzenie kaki dobrze wpływa na nasz wzrok, zapobiegając powstawaniu zaćmy i zmniejszając ryzyko chorób plamki żółtej, dlatego szczególnie polecane jest osobom, które dużo czasu spędzają przed komputerem lud telewizorem.

Przejdź do przepisu

Konfitura z owoców kaki

Litho 16.02.15 AL

Karambola

KILKA SŁÓW TYTUŁEM WSTĘPU:
Określany także gwieździstym owocem, ze względu na kształt pięcioramiennej gwiazdy w przekroju poprzecznym; pochodzi z Malezji. 

JAK I Z CZYM TO SIĘ JE:
Owoc pokrywa żółta, woskowa skórka, pod którą kryje się słodko-kwaśny, chrupiący miąższ, z którego sok doskonale gasi pragnienie. Surową karambolę wykorzystuje się do letnich deserów, drinków i musli, a podsmażoną na maśle lub marynowaną – do dań wytrawnych, mięsnych i rybnych. W kuchni wykorzystuje się także nietypowy kształt owocu, do dekoracji sałatek owocowych lub różnego rodzaju kolorowych napojów.

DLA KOGO, NA CO, DLACZEGO WARTO:
Owoc zawiera cukry oraz dużą ilość witaminy C, a także witaminę A i witaminy z grupy B, jest źródłem wapnia i kwasu cytrynowego. Karambola zawiera ponadto substancje o działaniu przeciwgorączkowym, wzmacniające odporność i skutecznie wspierające walkę z infekcjami czy przeziębieniem. Znajduje się w niej dużo magnezu, co oznacza, że regularne jedzenie tego owocu obniża poziom stresu, żelaza, odpowiadającego za przechowywanie i transportowanie tlenu w czerwonych krwinkach oraz wapnia, będącego materiałem budulcowym kości i zębów, wpływającego na prawidłową pracę serca oraz układu naczyniowego, a także utrzymanie odpowiedniego ciśnienia krwi.

Owocu powinny unikać osoby z problemami układu moczowego, bo zawiera duże stężenie kwasu szczawiowego, którego nadmiar w organizmie sprzyja tworzeniu się kamieni w nerkach.

Litho 17.02.15 SM

Kiwano

KILKA SŁÓW TYTUŁEM WSTĘPU:
Inaczej ogórek afrykański lub ogórek kolczasty/rogaty, a nawet rogaty melon. W niektórych krajach zaliczany do warzyw, w naturalnym środowisku występuje w ciepłych i wilgotnych obszarach Afryki. Nazwę kiwano wymyślono w Nowej Zelandii i wywodzi się z połączenia dwóch wyrazów – kiwi i banan. Można przechowywać go w temperaturze pokojowej nawet pół roku.

JAK I Z CZYM TO SIĘ JE:
Jego smak stanowi połączenie kiwi i ogórka z melonem, a w zapachu przypomina nieco banana. Jest niezwykle orzeźwiający, choć cierpki. Miąższ o orzeźwiającym smaku, wraz ze znajdującymi się w środku nasionami je się na surowo. Kiwano można dodawać do sałatek owocowych, deserów, ryb i owoców morza.

DLA KOGO, NA CO, DLACZEGO WARTO:
Ogórek kiwano zawiera cynk, wapń, magnez, żelazo, fosfor, potas, sód i mangan, a przede wszystkim, co jest szczególnie istotne dla kobiet w ciąży lub planujących potomstwo, kwas foliowy. Jest owocem niskokalorycznym, o niewielkiej zawartości tłuszczu i węglowodanów, co sprawia, że może być z powodzeniem stosowany w wielu niskoenergetycznych dietach. Może wspomagać prewencje wielu chorób, takich jak miażdżyca i inne schorzenia układu krążenia. Do swojej diety powinny go włączyć osoby, które mają problemy z sercem, układem krwionośnym, wątrobą i nerkami, bo ma właściwości lekko przeczyszczające i moczopędne.

Litho 16.02.15 FR

Kokos

KILKA SŁÓW TYTUŁEM WSTĘPU:
Z punktu widzenia botanicznego to nie orzech, a pestkowiec. Aby kupić dobry egzemplarz, należy nim potrząsnąć – jeśli usłyszymy przelewający się wewnątrz płyn – to znaczy, że kokos jest dobry do jedzenia. Jadalny jest nie tylko biały miąższ, ale i sok, z których wytwarza się mleko lub wodę kokosową oraz olej.

JAK I Z CZYM TO SIĘ JE:
Za pomocą korkociągu lub ostrego noża należy najpierw zrobić dziurkę w łupinie orzecha i odlać wodę, następnie młotkiem uderzać kilka razy skorupę wzdłuż obwodu, tak aby pękła, po czym wydrążyć miąższ i pokroić. Miąższ orzecha jest biały i mięsisty, jadalny na surowo, świetnie sprawdza się jako pyszna samodzielna przekąska albo dodatek do wielu dań. Po ugotowaniu, można go zetrzeć na tarce i dodać gorącego mleka lub wody, a uzyska się bazę do mas i kremów, albo wysuszyć, a otrzyma się wiórki, powszechnie używane jako dodatek w cukiernictwie, posypka do wszelkiego rodzaju wypieków, lodów i deserów, a także jako panierka.

DLA KOGO, NA CO, DLACZEGO WARTO:
Kokos zawiera sód, potas, błonnik, a także dużą ilość magnezu, wapnia, żelaza i kwasu askorbinowego. Poza tym jest źródłem białka i wpływających pozytywnie na zdrowie kwasów tłuszczowych, działających przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo i przeciwgrzybicznie, wzmacniających odporność, a dzięki temu, że są bezpośrednio wchłaniane przez wątrobę, dostarczających natychmiastowej energii. Sok kokosowy jest jednym z najbogatszych źródeł elektrolitów, a olej używany jest do leczenia bólu zębów, trądziku, opryszczki, zapalenia i owrzodzenia skóry, oparzeń, wspomaga gojenie ran, nawilża i wygładza skórę.

Litho 16.02.15 SM

Kumkwat

KILKA SŁÓW TYTUŁEM WSTĘPU:
Pochodzi z Chin, zaliczany do cytrusów, wielkości śliwki, określany często minipomarańczą. Jego nazwa wywodzi się z połączenia słów złoto i pomarańcza. Charakteryzuje się cienką, miękką i jadalną skórką.

JAK I Z CZYM TO SIĘ JE:
W smaku kumkwat jest korzenny, lekko kwaskowy, zaś jego skórka – bardzo słodka. Świetnie komponuje się ze świeżą miętą, trawą cytrynową lub przyprawami, takimi jak chili, kardamon, imbir, anyż, cynamon lub gałka muszkatołowa, dlatego często przygotowuje się z tego owocu orientalny chutney czy różne sosy do mięs. Szczególnie polecany jest jako dodatek do mięsa grillowanego. Świetnie sprawdzi się też w sałatce z rukolą i mozzarellą. Aby miąższ nie tracił barwy, warto po rozkrojeniu skropić go sokiem z cytryny. Z owoców robi się dżemy, konfitury i marmolady, w Chinach kumkwaty marynuje się w słodko-kwaśnej zalewie, w krajach śródziemnomorskich i w Australii popularne są likiery i nalewki na ich bazie. Bardzo dobre i popularne są także kandyzowane kumkwaty, wykorzystywane jako dodatek czy dekoracja do ciast.

DLA KOGO, NA CO, DLACZEGO WARTO:
Kumkwat jest niskokaloryczny, stanowi naturalne źródło soli mineralnych. Jest stosunkowo bogaty w potas, a przede wszystkim witaminę C i E, prowitaminę A oraz niewielkie ilości witamin z grupy B, stanowi źródło błonnika i cukrów prostych. Owoc zawiera dużo beta-karotenu, który wspomaga pracę wzroku oraz przeciwutleniaczy chroniących przed nowotworami. Pomaga wzmocnić odporność i zmniejszyć ryzyko różnego rodzaju infekcji, zapobiega przeziębieniom oraz infekcjom górnych dróg oddechowych, reguluje poziom cholesterolu we krwi. Wysokie stężenie kwasu cytrynowego w kumkwatach korzystnie wpływa na pracę nerek i hamuje powstawanie w nich kamieni.

Liczi

KILKA SŁÓW TYTUŁEM WSTĘPU:
Inaczej śliwka chińska, pochodzi z południowych Chin, ale uprawiana jest dziś w całej południowej Azji i Afryce, Indiach, Ameryce Południowej i Australii.

JAK I Z CZYM TO SIĘ JE:
Odetnij fragment skórki z ogonkiem, obierz palcami owoc i usuń pestkę. Można jeść na surowo. W smaku łagodny, słodki, lekko kwaskowaty, orzeźwiający. Ma biały lub lekko różowawy miąższ, w konsystencji podobny do winogron, choć znacznie słodszy. Robi się z niego kompoty, syropy, likiery, a także lody, desery, sałatki owocowe, sosy do mięs, ryb i owoców morza. W wersji suszonej liczi nazywane jest „chińskim orzechem”, a w smaku przypomina rodzynki. Owoc można marynować w syropie, alkoholu, smażyć lub dodawać do koktajli, a także zamrażać.

DLA KOGO, NA CO, DLACZEGO WARTO:
Liczi stanowi doskonałe źródło antyoksydantów, działających przeciwnowotworowo oraz polifenoli, chroniących przed miażdżycą, dzięki temu, że obniżają stężenie cholesterolu we krwi. Owoc zawiera sporą ilość witaminy C, zdecydowanie więcej niż cytryna czy pomarańcza, dlatego warto go jeść, by wzmocnić organizm i zapobiec jesienno-zimowym infekcjom. Do swojej diety powinny włączyć liczi osoby walczące z nadciśnieniem, bowiem zawiera dużą ilość potasu, który pomaga regulować ciśnienie i wzmocnić pracę serca. Owoc odradza się natomiast diabetykom, bowiem zawiera dużo cukru. Nie powinno się go też jeść na pusty żołądek, bo w swoim składzie ma hamującą wytwarzanie glukozy hipoglicynę.

Longan

KILKA SŁÓW TYTUŁEM WSTĘPU:
Inaczej smoczy owoc, pochodzi z tropikalnych rejonów Azji. Pod cienką, elastyczną skorupką o brązowo-żółtej barwie, kryje się przezroczysty, miękki miąższ i niewielka czarna pestka. Dojrzałe owoce powinno przechowywać się w lodówce (najlepiej w woreczku foliowym), co może przedłużyć ich świeżość nawet do ok. 3 tygodni.

JAK I Z CZYM TO SIĘ JE:
Skorupkę łatwo usunąć, naciskając delikatnie, dopóki sama nie pęknie. Owoc jest niewielki, w smaku bardzo słodki i orzeźwiający. Najlepiej smakuje na surowo, ale nadaje się do soków, syropów, koktajli, sorbetów, galaretek. Powszechny w kuchni orientalnej, stanowi dodatek do zup, słodko-kwaśnych dań, deserów, sałatek owocowych oraz słodkich przekąsek, nadaje się także do suszenia oraz konserwowania.  W Azji jednym z najpopularniejszych deserów są owoce longanu moczone w mleczku lub wodzie kokosowej, podawane ze słodkim ryżem oraz świeżo wyciśnięty sok z longanu.

DLA KOGO, NA CO, DLACZEGO WARTO:
Longan jest przede wszystkim źródłem witaminy C i witaminy A oraz cennych dla zdrowia antyoksydantów, które skutecznie zwalczają wolne rodniki, odpowiedzialne za powstawanie komórek nowotworowych. Minerały zawarte w owocu wpływają pozytywnie na pracę śledziony oraz układ nerwowy, mięśniowy, a także krwionośny, ponieważ wspierają produkcję hemoglobiny. W niekonwencjonalnej medycynie chińskiej wierzy się, że owoc ma działanie odprężające, pomaga w walce z nadpobudliwością, bezsennością, niweluje zawroty głowy, a także poprawia pamięć i z tego względu stosowane jest jako naturalny antydepresant. Sproszkowane nasiona longanu wykorzystuje się do leczenia nadmiernej potliwości.

Litho 16.02.15 SK

Mango

KILKA SŁÓW TYTUŁEM WSTĘPU:
Jest narodowym owocem Indii, Pakistanu i Filipin oraz Bangladeszu. Dobre, dojrzałe mango powinno mieć odcienie koloru zielonego, żółtego i czerwonego oraz być odpowiednio miękkie, a skórka owocu powinna być jędrna i nielepiąca.

JAK I Z CZYM TO SIĘ JE:
Owoc należy obrać ze skórki i oddzielić miąższ od pestki, który następnie najlepiej skropić sokiem z limonki. W smaku intensywny, słodki, a zarazem cierpki, kwaskowaty, dlatego wykorzystuje się go zarówno do deserów, jak i dań wytrawnych. Idealnie komponuje się z imbirem. W Ameryce Łacińskiej mango często doprawia się chili, solą lub sosem sojowym. Może być dodatkiem do serników, przystawek z szynki, ryb i potraw mięsnych. Kwaśne, niedojrzałe owoce są składnikiem sosów chutney, kiszonek, curry. Miąższ mango można także wykorzystać jako składnik galarety, ugotowany z dodatkiem czerwonej fasoli i zielonymi chili, podawany z ryżem, tworzy indyjskie danie dhal, w połączeniu z maślanką i cukrem przyrządza się z niego napój lassi, w Turcji znany pod nazwą ajran.

DLA KOGO, NA CO, DLACZEGO WARTO:
Wśród zdrowotnych zalet mango można wymienić jego niskokaloryczność, a także bardzo dużą zawartość witaminy A – największą spośród wszystkich owoców oraz minerałów – przede wszystkim miedzi, potrzebnej m.in. do produkcji czerwonych krwinek. Świeże owoce zawierają także dużo potasu, który, oprócz tego, że reguluje gospodarkę wodno-elektrolitową, korzystnie wpływa na pracę serca i ciśnienie krwi. Mango zawiera ponadto witaminę B6 (pirydoksynę), która poprawia działanie układu nerwowego, pomaga w unormowaniu stężenia homocysteiny we krwi, zmniejszając tym samym ryzyko rozwoju chorób sercowo-naczyniowych. Mango sprzyja wchłanianiu się żelaza, dlatego szczególnie polecane jest w terapii anemii oraz kobietom w ciąży z niedoborem żelaza. Owoc może wywoływać reakcje alergiczne i, ze względu na zawartość szczawianów w miąższu, powinny wystrzegać się go osoby cierpiące na kamicę szczawianowo-wapniową.

Przejdź do przepisu

Lemoniada z mango i pomarańczy

Koktajl krabowy

Smoothie z dyni mango

Dressing z mango i curry

Smoothie z mango i zielonej herbaty

Szaszłyki z mango i serem

Litho 16.02.15 AL

Mangostan

KILKA SŁÓW TYTUŁEM WSTĘPU:
Polskie nazwy mangostanu to smaczelina, żółtopla, żółciec; pochodzi z Indonezji, a jego największym producentem jest Tajlandia. W Chinach uważany za króla owoców, w Ameryce i Europie właściwie nieznany, ze względu na trudną uprawę. Jest delikatny, źle znosi transport i przechowywanie, dlatego w lodówce, po zakupie, najlepiej trzymać go jedynie kilka dni.

Uwaga! Skórka mocno barwi, dlatego należy chronić dłonie i ubrania, bo plamy będą trudne do usunięcia.

JAK I Z CZYM TO SIĘ JE:
Jadalny jest tylko biały, bardzo soczysty i niezwykle słodki miąższ owocu, składający się z segmentów. Najlepszy na surowo, lub na sok i przeciery. Sprawdzi się w deserach, sałatkach i sorbetach, ale można go też dodawać do wytrawnych dań z curry, koniecznie pod koniec gotowania, bo najlepiej nie poddawać owocu obróbce cieplnej. Podawany jest często w formie granity, zblendowany z cukrem, wodą, sokiem z limonki i mleczkiem kokosowym, koniecznie schłodzonej, lub z kremem szampańskim. Na Karaibach wytwarzana z mangostanu herbata, nazywana wodą kreolską stosowana jest na polepszenie nastroju.

DLA KOGO, NA CO, DLACZEGO WARTO:
Zawiera wiele cennych minerałów, takich jak potas, wapń, fosfor, żelazo, witaminy B1, B2, B6. Przede wszystkim jednak mangostan jest jednym z najlepszych źródeł przeciwutleniaczy, czyli antyoksydantów, a wśród nich przede wszystkim ksantonów, neutralizujących szkodliwe działanie wolnych rodników, dzięki czemu zapobiega przedwczesnemu starzeniu się czy zaburzeniom funkcji układu immunologicznego. Owoc ma także działanie moczopędne, przeczyszczające, ułatwia regenerację organizmu i gojenie się ran, wspomaga leczenie dny moczanowej, chorób układowych, reumatycznych, zapobiega chorobie Alzheimera. Wysuszona pokrojona skórka jest stosowana na czerwonkę i biegunki.

Litho 16.02.15 AL

Marakuja

KILKA SŁÓW TYTUŁEM WSTĘPU:
Inaczej męczennica jadalna (passiflora) lub granadilla; pochodzi z Brazylii i środkowego Meksyku. Występuje w dwóch odmianach: żółtej, rosnącej głównie na Hawajach i fioletowej (popularniejszej, zdecydowanie słodszej i bardziej soczystej), występującej w Kolumbii, Ekwadorze, Brazylii i Peru.

JAK I Z CZYM TO SIĘ JE:
Marakuja jest dojrzała, gdy jej skórka robi się lekko brązowa i pomarszczona. Należy ją przekroić i wydrążyć galaretowaty, lepki, w smaku cierpki i kwaskowaty miąższ wraz ze słodkimi i orzeźwiającymi nasionami. Wykorzystywana do robienia galaretek, marmolad, jako składnik koktajli (na bazie mleka lub soków), sosów lub syropów, a także gęstych kremów owocowych i sorbetów oraz ze względu na cierpki smak również do delikatnych dań mięsnych i rybnych. Doskonale komponuje się z nabiałem – z kefirem czy jogurtem, dobrze smakuje szczególnie w towarzystwie bananów, pomarańczy lub mango. Australijczycy jedzą marakuję ze śmietaną i cukrem, a w Wenezueli popularne są z nią koktajle na bazie rumu.

DLA KOGO, NA CO, DLACZEGO WARTO:
Łagodzi nadkwasotę i wrzody żołądka, stymuluje trawienie. Zawiera sporą dawkę beta-karotenu i witaminy C oraz innych pierwiastków, takich jak żelazo, miedź, magnez i fosfor. Z nasion owocu pozyskuje się białko o działaniu przeciwgrzybiczym. Rdzenne plemiona Amazonii wykorzystują marakuję do leczenia kaszlu, na wzmocnienie serca, a także jako środek moczopędny i uśmierzający ból, Brazylijczycy jej nasiona stosują jako lek nasenny, a Portorykańczycy jedzą ją ze względu na dużą zawartość potasu, by obniżyć ciśnienie krwi.

Litho 16.02.15 AL

Papaja

KILKA SŁÓW TYTUŁEM WSTĘPU:
Nazwana przez Krzysztofa Kolumba aniołem owoców,  występuje w Ameryce Południowej, Środkowej i południowych rejonach Ameryki Północnej (w Meksyku i na Florydzie). Owoc w całości jadalny. Miąższ ma kolor pomarańczowy lub łososiowy, w smaku jest słodkawy, lekko korzenny, z piżmową nutą, charakteryzuje się miękką konsystencją zbliżoną do masła. Nasiona są czarne, mają ostry smak, przypominający nieco pieprz lub chrzan. Niedojrzałe owoce przed spożyciem należy ugotować. Sok z papai zawiera enzym trawienny papainę, która ma właściwości zmiękczające, z tego względu do sałatek owocowych papaję najlepiej dodawać jako ostatni składnik, tuż przed podaniem. Aby zmiękczyć mięso, wystarczy w soku z tego owocu moczyć je przez kilka godzin, a dolany do sosu, w którym gotujemy mięso, sprawi, że będzie ono idealnie kruche. 

JAK I Z CZYM TO SIĘ JE:
Papaję najlepiej jeść na surowo, ale, ze względu na dużą zawartość pektyn, świetnie nadaje się również na przetwory: marmolady, kompoty, syropy i soki. Wytwarza się z niej napój alkoholowy, kandyzuje oraz konserwuje w puszkach. Dobrze komponuje się z mlekiem lub jogurtem. Z papai robi się także pikantną salsę. Nasiona owocu można wysuszyć, zmielić i wykorzystywać jako przyprawę do sałatek oraz innych potraw jako zamiennik pieprzu. Papaja świetnie łączy się z daniami gotowanymi – z owocami morza, kurczakiem, curry, czy gulaszem.

DLA KOGO, NA CO, DLACZEGO WARTO:
Owoc jest niskokaloryczny i zawiera papainę, enzym zbliżony do ludzkiej pepsyny, ułatwiający trawienie. Świeża, dojrzała papaja jest jednym z bogatszych źródeł witaminy C (ponad dwukrotna dawka dziennego zapotrzebowania w jednym owocu), co oznacza, że regularne jej jedzenie neutralizuje działanie wolnych rodników, wzmacnia odporność i działa przeciwzapalnie. Ponadto owoc zawiera witaminę A, która utrzymuje zdrowie błon śluzowych i skóry, ma zasadnicze znaczenie dla poprawnego widzenia, a także flawonoidy, takie jak beta-karoten, luteina, zeaksantyna i kryptoksantyna oraz sporą ilość potasu, regulującego tętno i ciśnienie. Nasiona wykorzystuje się jako naturalny środek przeciwzapalny, przeciwpasożytniczy i przeciwbólowy, pomagają w uśmierzeniu bólu brzucha i w zakażeniach grzybicą. Papaja zawiera płyn, który może powodować podrażnienia skóry i wywołać reakcje alergiczne, dlatego nadmiernego spożywania owocu powinny się wystrzegać osoby uczulone na lateks.

litho 17.02.15 DC

Physalis (miechunka)

KILKA SŁÓW TYTUŁEM WSTĘPU:
Owoc z rodziny pomidorów, określany także jako miechunka, peruwiańska wiśnia lub rodzynek brazylijski. W Ameryce Południowej nazywany złotą jagodą Inków lub złotym owocem Inków. Wielkości małej wiśni lub mirabelki, w kolorze pomarańczowym, zamknięty jest w kieszonce z płatków. Physalis pochodzi z Ameryki Południowej, a uprawiany jest głównie w Wenezueli, Kolumbii, Peru i Ekwadorze.

JAK I Z CZYM TO SIĘ JE:
Owoc w smaku przypomina pomidora lub ananasa z nutą cytryny, jest kwaskowaty i soczysty. Można go jeść na surowo, po obraniu z płatków, maczać w miodzie i syropie, w formie ugotowanej, duszonej w słodkim sosie lub suszonej. Przygotowuje się z niego dżemy i galaretki, a ze względu na wygląd, wykorzystuje do dekoracji, świetnie sprawdza się w ciastach czekoladowych i deserach, dobrze smakuje w różnych sałatkach lub jako baza przetworów i nalewek. Wysuszone miechunki w smaku przypominają rodzynki, stanowiąc pyszny i zdrowy zamiennik chipsów, paluszków, krakersów i innych przekąsek, dodatek do musli, ulubionych jogurtów czy koktajli owocowych, chętnie dodawane pod koniec duszenia mięs i warzyw do dań obiadowych.

DLA KOGO, NA CO, DLACZEGO WARTO:
Miechunka zawiera witaminę C, poprawiającą odporność, wspomagającą układ krwionośny, wzmacniającą stawy i kości, opóźniającą procesy starzenia się oraz witaminy z grupy B, zwiększające odporność na stres, poprawiające sprawność intelektualną i nastrój. Owoc jest także skarbnicą witaminy A, która wpływa na prawidłowy stan skóry i bierze udział w procesie tworzenia rodopsyny – barwnika obecnego w pręcikach siatkówki oka, który daje możliwość widzenia po zmroku i przy słabym oświetleniu. Owoce zawierają także wapń i spore ilości fosforu – współuczestniczące w mineralizacji kości i zębów, a także flawonoidy oraz fizalinę o właściwościach przeciwzapalnych i hipoglikemizujących. Zawarte w owocach miechunki pestki mają łagodne działanie oczyszczające, dlatego polecane są przy problemach z trawieniem i zaparciami. Największą zaletą miechunki jest zawartość dużej, jak na owoce, ilości białka. W medycynie ludowej miechunka stosowana jest jako środek moczopędny, przeciwzapalny i przeciwreumatyczny. Szczególnie poleca się ją osobom cierpiącym na choroby układu moczowego.

Przejdź do przepisu

Karaibskie szaszłykiz grilla

Litho 16.02.15 FR

Pitaja

KILKA SŁÓW TYTUŁEM WSTĘPU:
Należy do kaktusów. Od jego zewnętrznej budowy, która przypomina łuski smoka, nazywana jest także smoczym owocem. Kwiaty pitai są dość duże, zazwyczaj koloru białego, o intensywnym zapachu i kwitną jedynie w nocy, dlatego owoce często określa się jako księżycowy kwiat lub królowa nocy. Pochodzi z tropikalnych rejonów Ameryki Południowej, obecnie uprawiana jest w południowo-wschodniej Azji, Meksyku, Izraelu, Nikaragui i Australii. Pitaja ma owalny kształt, wielkością przypomina gruszkę, jest pokryta wypustkami, a miąższ ma maleńkie czarne pestki. Wyróżnia się 3 rodzaje pitai: różową z białym miąższem, różową z czerwonym miąższem oraz żółtą z białym miąższem.

JAK I Z CZYM TO SIĘ JE:
Pitaja jest bardzo soczysta i orzeźwiająca, a jej smak przypomina lekko kwaśne połączenie kiwi i agrestu. Owoc można jeść na surowo, najlepiej po uprzednim schłodzeniu w lodówce, bo to wzmacnia jego smak. Ze względu na tę cechę, chętnie dodaje się go do lodów, deserów, sorbetów, sałatek i koktajli. W wielu krajach produkuje się z niej wino i soki. Wykorzystuje się także kwiaty pitai, z których, po wysuszeniu, przygotowuje się napar.

DLA KOGO, NA CO, DLACZEGO WARTO:
Pitaja jest przede wszystkim źródłem betalainy – naturalnego barwniku, o silnych właściwościach przeciwutleniających, hamujących proces utleniania się lipidów, przeciwdziałających zmianom w układzie sercowo-naczyniowym wywołanych chemioterapią i mających działanie ochronne dla czerwonych krwinek. Związki te zawarte są jedynie w bardzo niewielu produktach, takich jak buraki ćwikłowe, opuncje czy amarantusy. Pitaja w swoim składzie zawiera również oligosacharydy, działające jak prebiotyki, wpływające pozytywnie na  zdrowie jelit i usprawniające pracę układu trawiennego. Nasiona pitai są natomiast bardzo dobrym źródłem kwasów tłuszczowych omega-3 i omega-6, które obniżają poziom trójglicerydów we krwi, a także zmniejszają ryzyko wystąpienia chorób układu sercowo-naczyniowego.
Składa się w ponad 80% z wody, dzięki czemu owoc jest niskokaloryczny, może uchronić przed otyłością i związanymi z nią chorobami, takimi  jak insulinooporność czy stłuszczenie wątroby.

Litho 17.02.15 SM

Pomelo

KILKA SŁÓW TYTUŁEM WSTĘPU:
Inaczej pomarańcza olbrzymia, pulmetto, pompela, szadok. Jest największym z cytrusów, rośnie na południu i wschodzie Azji, między innymi w Chinach, Indiach, Malezji i Izraelu. Występuje w odmianie różowej, zielonej lub żółtej. Przy zakupie najlepiej kierować się wagą owocu – im cięższy, tym lepszy i bardziej soczysty. Ze skrzyżowania pomelo z pomarańczą chińską powstał grejpfrut. Owoc można przechowywać w lodówce nawet 2 miesiące.

JAK I Z CZYM TO SIĘ JE:
Najcześciej pomelo je się na surowo, obierając ze skóry i dzieląc na cząstki. Nie warto usuwać białej skórki, bo zawiera najwięcej cennych składników. Miąższ pomelo jest bardziej słodki, mniej kwaśny i mniej aromatyczny i soczysty niż miąższ grejpfruta. Je się zarówno zawartość wnętrza owocu, jak i grubą skórkę, którą się kandyzuje (kilkukrotnie zagotowując w wodzie z cukrem) i używa jako dodatku do ciast i deserów. Często jest wykorzystywany do wyrobu słodkich marmolad i soków. Znakomicie smakuje w połączeniu z innymi owocami egzotycznymi, jako składnik sałatek. Najczęściej miesza się go z mandarynkami, bananami, gruszkami i awokado.

DLA KOGO, NA CO, DLACZEGO WARTO:
Owoce pomelo zawierają dużo witaminy C, dlatego warto je jeść zwłaszcza jesienią i wiosną, kiedy narażeni jesteśmy na różne infekcje. Sok z pomelo wspomaga trawienie, dlatego szczególnie polecany jest cierpiącym na refluks lub osobom walczącym ze zgagą, ma właściwości alkalizujące, dzięki czemu pomaga utrzymać lub przywrócić równowagę kwasowo-zasadową organizmu. Ponadto pomelo zawiera enzym odpowiedzialny za szybsze spalanie tkanki tłuszczowej i jest bogatym źródłem błonnika, który skutecznie przyspiesza procesy trawienia. Owoc wspomaga też działanie serca, dzięki dużej zawartości potasu, niezbędnego dla utrzymania odpowiedniego ciśnienia krwi, a pektyny występujące w soku z pomelo mają właściwości wspomagające usuwanie zalegającego w tętnicach osadu, zmniejszając tym samym ryzyko wystąpienia zawału serca.

Litho 16.02.15 AL

Tamarillo

KILKA SŁÓW TYTUŁEM WSTĘPU:
Inaczej cyfomandra, zgrabka buraczkowata, pomidor drzewiasty lub owocowy pomidor. Pochodzi z Peru, Chile i Kolumbii, ale obecnie uprawiany jest w górzystych rejonach Ameryki Południowej i Nowej Zelandii. Z wyglądu i w smaku przypomina pomidora z pieprzem, choć jest bardziej słodki. Występuje w odmianie
czerwonej, żółtej i pomarańczowej.

JAK I Z CZYM TO SIĘ JE:
Tamarillo można jeść w całości, ale jego skórka jest dość twarda, goryczkowata i cierpka w smaku, podobnie jak miąższ tuż pod nią. Najsłodsza część owocu znajduje się wewnątrz, dlatego tak jak pomidora warto go sparzyć i obrać. Wykorzystywany jest jako warzywo i owoc. Można go jeść na surowo, na kanapkach i w sałatkach. Nadaje się do smażenia, pieczenia, gotowania, duszenia. W wielu krajach dodaje się go do sosów, zup, mięsa. Po zmiksowaniu robi się z niego drinki, dżemy, soki lub wytrawne sosy typu chutney. Żeby złagodzić jego cierpki smak można posypać go cukrem lub polać miodem.

DLA KOGO, NA CO, DLACZEGO WARTO:
Ma mało kalorii, a dużo witamin i mikroelementów, zawiera także bardzo mało tłuszczu i dużo wody, dlatego szczególnie polecany jest osobom na diecie odchudzającej. Jest bogatym źródłem witamin z grupy B, witaminy A, która chroni naszą skórę przed atakiem wolnych rodników oraz wpływa na poprawę jakości wzroku, witaminy C wspomagającej tworzenie kolagenu napinającego skórę, wzmacniającego naczynia krwionośne oraz wspierającego układ odpornościowy oraz witaminy E, znanej jako witamina młodości, także beta-karoten, naturalny przeciwutleniacz. Ze składników mineralnych, które zawiera tamarillo, najcenniejszy jest potas, który znajduje się w owocu w znacznych ilościach. Potas poprawia pracę serca oraz układu krwionośnego, obniżając ciśnienie krwi oraz wpływając na poprawne przekazywanie impulsów nerwowych, co więcej, jest jednym z elektrolitów osocza krwi, których niedobór zaburza gospodarkę wodno-elektrolitową.