Śledź: Przysmak obfitujący w białko

Śledź należy do rodziny ryb kostnych i występuje w prawie wszystkich oceanach. Do najbardziej znanych gatunków śledzi należą śledź atlantycki i sardynka. Oprócz gatunków słonowodnych występują również słodkowodne.

Śledzie (Clupeidae) są spokrewnione z sardynką, sardelą i szprotką. Dorastają do około 40 centymetrów, a ich ciała są wydłużone, wrzecionowate i pokryte łuskami. Brzuch jest biały, a boki srebrzyste. Żywią się planktonem i żyją w pobliżu wybrzeży. Mięso ma charakterystyczny intensywny smak. Jego ciało jest pokryte zachodzącymi na siebie łuskami. Wyróżnia się 57 gatunków i cztery podrodziny śledzi. Niektóre z nich żyją w wodach słodkich lub słonawych.

• Śledź zielony to surowy, często cały śledź, dostarczany schłodzony na lodzie. Nadaje się do smażenia. Śledź jest dorosłą rybą przed tarłem. Ma dużo ikry, mlecza i wysoką zawartość tłuszczu. W sprzedaży są śledzie świeże, marynowane lub wędzone. Chudy śledź z tarła jest bez ikry i mlecza. Nadaje się do rolmopsów lub marynat.
• Rolmopsy to pozbawione ości filety śledziowe, w które zawija się warzywa. Powstałe roladki spina się wykałaczkami, aby się nie rozpadły. Tak przyrządzone śledzie trzyma się przez ponad miesiąc w zalewie solno-octowej z dodatkiem przypraw i innych składników roślinnych. Popularne są też małe rolmopsy na jeden kęs, ze skórką lub bez. Przygotowuje się je z jednego płata filetu lub połówki śledzia.
• Marynowany śledź to prawdziwy przysmak. Jest wypatroszony, pozbawiony ości i skóry. Najczęściej w sprzedaży są marynowane śledzie z warzywami, w sosie, majonezie lub oleju. Marynowany śledź pochodzi zwykle ze Skandynawii.
• Kiper to wędzony, zielony śledź solony o delikatnym, łagodnym mięsie. Marynuje się go w zalewie z octu, przypraw i soli. Kipery mają złoty kolor i dymny smak. Śledzie można również smażyć obtoczone w mące i przyprawach. Następnie marynuje się je w zalewie z octu, przypraw i soli. 
• Śledź à la Bismarck to filet w marynacie przygotowanej z oleju, octu, liści laurowych, nasion gorczycy i cebuli. Ten kwaśny filet śledziowy serwuje się w bułce. 

Śledzie są od wieków spożywane przez ludzi. Występują prawie we wszystkich oceanach i morzach – na przykład wokół Grenlandii, Norwegii, Ameryki Północnej, Cieśniny Beringa, Korei, Japonii i Kalifornii. Na europejskich stołach goszczą od średniowiecza. Śledzie peklowano, aby zachowały trwałość podczas długich podróży morskich lub przez zimę.

Sezon połowu śledzi zależy głównie od temperatury wody na łowiskach. Z reguły śledzie biorą, gdy temperatura wody wynosi około siedmiu stopni Celsjusza. Na morzach Północnym i Bałtyckim okresy połowów mogą się wahać między lutym a listopadem. W strefach północnych sezon na śledzie zwykle trwa od marca lub kwietnia i od września do października. Połowy są prowadzone przy normalnej, sprzyjającej pogodzie.

Regularne spożywanie śledzi jest bardzo korzystne dla organizmu człowieka. Wysoka zawartość kwasów tłuszczowych omega-3 chroni między innymi układ krążenia. Jedzenie śledzi ma również korzystny wpływ na kondycję umysłową i fizyczną. Zawarte w nich witaminy z grupy B wspomagają szereg procesów metabolicznych w organizmie.